Η ιστορία των περίφημων γλυκών κρασιών της Ελλάδας. Ποιος έφτιαξε την πρώτη μαυροδάφνη και πού παράγεται το καλύτερο Μοσχάτο
Μερικά από τα καλύτερα κρασιά στην Ελλάδα είναι γλυκά. Με την ιδιαίτερη γεύση τους κέρδισαν ακόμη και τους πιο απαιτητικούς οινόφιλους από όλο τον κόσμο.
Παρόλο που στην Ελλάδα, γλυκά κρασιά παράγονται από τους αρχαίους χρόνους, μόλις το 1969 αναγνωρίστηκαν με το πρώτο ελληνικό σύστημα κατάταξης.
Άξια για να αποκτήσουν την «Ονομασία Προέλευσης Ελεγχόμενη» (ΟΠΕ), θεωρήθηκαν 8 ιστορικά γλυκά κρασιά της Ελλάδας και συγκεκριμένα:
η Μαυροδάφνη Πάτρας και Κεφαλληνίας
και 6 κρασιά με βάση διάφορους κλώνους Μοσχάτου από τη Σάμο,
τη Λήμνο,
την Πάτρα,
το Ρίο Πατρών,
την Κεφαλληνία και
τη Ρόδο.
Σιγά σιγά, στη λίστα με τα καλύτερα γλυκά κρασιά προστέθηκαν και άλλα, αποδεικνύοντας ότι τα ελληνικά κρασιά μπορούν να ανταγωνιστούν σε γεύση και ποιότητα πολλά ξένα.
Λουλούδια, φρούτα αλλά και βαθιά παλαίωση δίνουν στα γλυκά κρασιά τη ξεχωριστή τους γεύση. Η γλυκύτητα τους οφείλεται στα σάκχαρα που έχει το κρασί μετά τη ζύμωση. Αυτό συμβαίνει για διάφορους λόγους. Μπορεί το σταφύλι να έχει υπερωριμάσει ή να έχει υποστεί συμπύκνωση.
Οι πιο διαδεδομένοι τρόποι συμπύκνωσης είναι το λιάσιμο των κομμένων σταφυλιών και η προσθήκη αλκοόλης που σταματά τη ζύμωση, με αποτέλεσμα να περισσεύουν σάκχαρα.
Vinsanto Σαντορίνης
Το περίφημο Vinsanto θεωρείται ότι είναι «απόγονος» των λιαστών κρασιών που φτιάχνονταν κατά την αρχαιότητα στα νησιά του Αιγαίου.
Η εξαγωγή του κρασιού της Σαντορίνης στη Ρωσία γινόταν τουλάχιστον από το 1786 και σε αυτή βασιζόταν και η οικονομία του νησιού.
Οι οινοπαραγωγοί απλώνουν τα σταφύλια για περίπου 15 μέρες στον ήλιο. Στη συνέχεια, ο μούστος μπαίνει σε ξύλινα βαρέλια, όπου μένει για τουλάχιστον τέσσερις μήνες. Μετά μεταφέρεται σε δρύινα βαρέλια για τουλάχιστον δυο χρόνια. Η παλαίωση του Vinsanto μπορεί να φτάσει μέχρι και τριάντα χρόνια.
Υπάρχουν δυο θεωρίες για την προέλευση του ονόματός του. Κάποιοι λένε ότι προέρχεται από το ιταλικό vino santo που σημαίνει «άγιος οίνος». Άλλοι υποστηρίζουν ότι δηλώνει την προέλευση του κρασιού «vino di Santorini», δηλαδή οίνος από την Σαντορίνη.
Μαυροδάφνη
Πριν από περίπου 150 χρόνια, ο Γερμανός σταφιδέμπορας Γουστάβος Κλάους εγκαταστάθηκε λίγο έξω από την Πάτρα. Εκεί έφτιαξε την πρώτη γλυκιά μαυροδάφνη. Ο Κλάους ονόμασε έτσι το κρασί προς τιμήν της αγαπημένης του που λεγόταν Δάφνη.
Το χρώμα της είναι σχεδόν μαύρο και έχει έντονα αρώματα από αποξηραμένο δαμάσκηνο και μαύρη σταφίδα.
Άλλες ποικιλίες μπορεί να έχουν αρώματα και γεύσεις από καραμέλα, σοκολάτα και καφέ.
Πρόκειται για το εγχώριο προϊόν της Αχαΐας, ενώ και η Κεφαλλονιά φημίζεται για την καλή μαυροδάφνη της.
Μοσχάτο
Το Μοσχάτο θεωρείται μια από τις παλαιότερες ποικιλίες στον κόσμο. Το 97% των αμπελώνων στη Σάμο είναι μικρόρωγο λευκό μοσχάτο. Από αυτό παράγεται το περίφημο Μοσχάτο της Σάμου. Η γεύση του είναι πλούσια και έχει αρώματα από φρούτα και λουλούδια Φρέσκο σταφύλι, ροδοπέταλα, άνθη της πορτοκαλιάς. Ανήκει στην κατηγορία Ελεγχόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΟΠΕ).
Μοσχάτο παράγεται και στη Λήμνο. Οι Λημνιώτες χρησιμοποιούν τη χοντρόρωγη γευστική ποικιλία Μοσχάτο Αλεξανδρείας, που έφτασε στο νησί στις αρχές του 20ού αιώνα από Λημνιούς Αιγυπτιώτες. Το κρασί τους έχει αρώματα από εσπεριδοειδή, λουλούδια, μέλι και σταφίδες και είναι στην κατηγορία Ονομασιών Προέλευσης Ανώτερης Ποιότητας (ΟΠΑΠ).
Το κρητικό Λιάτικο
Είναι από τις παλιότερες ποικιλίες της Μεσογείου. Το Λιάτικο, που ονομάστηκε έτσι γιατί ωριμάζει στα τέλη του Ιουλίου, καλλιεργείται στο νομό Ηρακλείου και Λασιθίου και χρησιμοποιείται για την παραγωγή των οίνων ΠΟΠ Δαφνές και ΠΟΠ Σητεία. Με αυτή τη ποικιλία σταφυλιού φτιάχνονταν και ο Μαλβαζίας οίνος κατά τους βυζαντινούς χρόνους.
Από την ποικιλία Λιάτικο φτιάχνονται τόσο ξηρά όσο και γλυκά κρασιά. Η γλυκύτητα των επιδορπίων κρασιών οφείλεται στη φυσική συμπύκνωση των σταφυλιών. Τα σταφύλια αφήνονται στον ήλιο μερικές μέρες, ώστε ένα μέρος του χυμού τους να εξατμιστεί και να περισσέψει μεγαλύτερη ποσότητα σακχάρων.
Τα κρασιά έχουν έντονα αρώματα από κόκκινα ώριμα φρούτα και μπαχαρικά.
Πώς να πιείτε ένα γλυκό κρασί;
Τα γλυκά κρασιά πίνονται κρύα και πίνονται κυρίως μαζί με το επιδόρπιο. Ένας γενικός κανόνας είναι ότι το χρώμα του κρασιού πρέπει να ταιριάζει με το χρώμα του γλυκού. Για παράδειγμα, τα γλυκά με βάση τη σοκολάτα ταιριάζουν περισσότερο με κόκκινα και σκούρα κρασιά όπως το Vinsanto Σαντορίνης. Ένα γλυκό με φρούτα, κρέμα και τα παραδοσιακά γλυκά ταψιού, ταιριάζουν κυρίως με λευκά κρασιά, όπως το Μοσχάτο.
Διαβάστε επίσης: Τα ακριβότερα και πιο σπάνια κρασιά στον κόσμο. Η υψηλότερη τιμή φτάνει τα 500.000 δολάρια
Διαβάστε επίσης: Πώς συνδυάζεται σωστά το κρασί με κάθε φαγητό; Και όχι το ψάρι δεν πάει πάντα με λευκό
