Το υπέροχο φαράγγι της Σαμαριάς. 13 αλησμόνητα χιλιόμετρα που πρέπει να βαδίσετε, έστω και μια φορά

Εξοπλισμός
Το φαράγγι λειτουργεί από τον Μάιο έως τον Σεπτέμβριο.
Οι επισκέπτες πρέπει να φορούν κοντομάνικη μπλούζα και βερμούδα ή παντελόνι, για να προστατεύονται οι ώμοι και τα πόδια από τον ήλιο.
Το καπέλο είναι απαραίτητο, γιατί σε αρκετά σημεία της διαδρομής δεν υπάρχουν δέντρα για να δημιουργούν σκιά.
Επίσης, οι πεζοπόροι πρέπει να φορούν αθλητικά παπούτσια με τρακτερωτές σόλες, για να αποφύγουν τα γλιστρήματα στους λείους βράχους.
Το μονοπάτι έχει μερικά επικίνδυνα σημεία, στα οποία μπορεί να φανεί χρήσιμη η ράβδος ορειβασίας.
Το Φαράγγι της Σαμαριάς βρίσκεται στη νότια πλευρά του νομού Χανίων και είναι ένας δημοφιλής τουριστικός προορισμός.
Το 1962 ανακηρύχθηκε Εθνικός Δρυμός και από το 1981 έχει ενταχθεί στο Παγκόσμιο Δίκτυο Αποθεμάτων Βιόσφαιρας της UNESCO, λόγω της σπάνιας πανίδας και χλωρίδας.
Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο φαράγγι της Ευρώπης, με μήκος σχεδόν 17 χιλιόμετρα.
Έχει πάρει το όνομά του από το εγκαταλελειμμένο χωριό της Σαμαριάς, που κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας χρησίμευσε ως κρησφύγετο για τους ντόπιους και τους αντάρτες.

Η διαδρομή
Νωρίς το πρωί αρχίζει η κατάβαση στο Φαράγγι της Σαμαριάς, με αφετηρία τον Ομαλό, βουνό με υψόμετρο 1.200μ.
Η απόσταση που θα διανύσουν οι επισκέπτες είναι 13 χιλιόμετρα και τα πρώτα 3 είναι σε κατηφορικό έδαφος με σκαλοπάτια.
Για τα επόμενα 6 χιλιόμετρα το πέρασμα στενεύει ελαφρά και συναντώνται πολλά μικρά ποτάμια στις όχθες των οποίων φυτρώνουν ενδημικά λουλούδια και δέντρα(είδη που υπάρχουν μόνο στην Κρήτη και προστατεύονται από διεθνείς συμβάσεις).
Ανά περίπου 3 χιλιόμετρα υπάρχουν ειδικά διαμορφωμένοι χώροι με πηγές πόσιμου νερού, παγκάκια και σκιά, για να ξεκουράζονται οι επισκέπτες και να φωτογραφίζουν το άγριο τοπίο.

Στο Φαράγγι βρίσκονται 450 διαφορετικά είδη φυτών, πελώρια κυπαρίσσια και έλατα, καθώς και κρι-κρι(αγριοκάτσικα), που οι ντόπιοι αποκαλούν «Αίγαγρους».
Στα μισά της διαδρομής τοποθετείται το χωριό της Σαμαριάς, το οποίο εκκενώθηκε το 1962 όταν ιδρύθηκε ο Εθνικός Δρυμός, που δίνει την ευκαιρία στους επισκέπτες να παρατηρήσουν την παραδοσιακή κρητική αρχιτεκτονική.
Για τα επόμενα χιλιόμετρα, ξύλινες γέφυρες ενώνουν τις όχθες των μικρών ποταμών και λίγο πριν το τέλος του μονοπατιού οι επισκέπτες συναντούν το πιο στενό σημείο του φαραγγιού.

Οι «Σιδερόπετρες» όπως ονομάζεται το πέρασμα, σχηματίζουν ένα στενό δρομάκι με πέτρες ανάμεσα από δυο τεράστιους βράχους 350 μέτρων, που για να το διασχίσει κανείς πρέπει να είναι στραμμένος πλάγια.
Μετά την έξοδο από το Φαράγγι, η παραλία της Αγίας Ρουμέλης απέχει 3 χιλιόμετρα, αυτή τη φορά σε ίσιο, ασφαλτοστρωμένο δρόμο.
Το κολύμπι στη θάλασσα μετά από ώρες πεζοπορίας είναι ανακουφιστικό και προλαμβάνει κράμπες και πιασίματα μυών.
Κατά μέσο όρο 6-7 ώρες είναι αρκετές για να διασχίσει κανείς το φαράγγι χωρίς υπερβολική βιασύνη, απολαμβάνοντας το τοπίο.
Ωστόσο οι έμπειροι πεζοπόροι καταφέρνουν να ολοκληρώσουν τη διαδρομή σε 4 ώρες.

Ιατρική περίθαλψη
Σε περίπτωση τραυματισμού, ένα γαϊδουράκι μεταφέρει τον επισκέπτη σε ένα από τα πετρόκτιστα σπίτια του οικισμού της Σαμαριάς, που χρησιμοποιείται ως ιατρείο.
Ο στρατιωτικός γιατρός που αναλαμβάνει την περίθαλψη των πεζοπόρων, εγκαταστάθηκε εκεί πριν από δέκα χρόνια.
Η διάβαση του φαραγγιού είναι μια μοναδική εμπειρία.
Νέοι και μερικές φορές και ηλικιωμένοι βαδίζουν μαζί και αντιμετωπίζουν μια προσωπική πρόκληση,από την οποία βγαίνουν όλοι νικητές.
Άλλωστε στο φαράγγι δεν έχει καμία σημασία ο χρόνος που θα κάνετε για να το περάσετε, αλλά η ίδια η διαδρομή που με ένα μαγικό τρόπο δίνει δύναμη στους διαβάτες μέχρι να φθάσουν στο τέλος.

Διαβάστε επίσης: Επιστήμονες χαρτογράφησαν τα ενεργά ρήγματα στο βυθό της Σαντορίνης