Πώς αισθάνονται όσοι χάνουν τους αγαπημένους τους από αυτοκτονία; Το συγκινητικό βίντεο με συγγενείς και φίλους αυτοχείρων

Κάθε 40 δευτερόλεπτα γίνεται μια απόπειρα αυτοκτονίας. Αυτό σημαίνει ότι ετησίως, περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι αποφασίζουν να αφαιρέσουν τη ζωή τους.
Πίσω τους μένουν, συγγενείς και φίλοι που θρηνούν την απώλειά τους και μερικές φορές νιώθουν ενοχές, μοναξιά, άρνηση και κατάθλιψη, καθώς αδυνατούν να διαχειριστούν τον
τρόπο που έφυγε ένα αγαπημένο τους πρόσωπο.

Επτά διαφορετικοί άνθρωποι που έχασαν έναν δικό τους από αυτοκτονία, εξήγησαν σε ένα τετράλεπτο βίντεο, πόσο αλλά και με ποιον τρόπο επηρεάστηκαν.
«Ένιωσα αδύναμος», «Ήμουν σοκαρισμένη», «Ένιωσα την καρδιά μου να γίνεται δυο κομμάτια» ανέφεραν οι επιζώντες.
«Ο πόνος μου σωματοποιήθηκε. Ένιωθα ότι δεν θα αντέξω και θα πάω να την βρω. Η καρδιά μου δεν λειτουργούσε πια το ίδιο. Ένιωθα ότι μου αφαιρέθηκε ένα κομμάτι» είπε η Peta, μια μητέρα που έχασε την κόρη της.
«Λίγο μετά την αυτοκτονία, απέκτησα αγοραφοβία και γενικότερα αγχώδης διαταραχή. Έπαθα κατάθλιψη. Ένιωσα όπως δεν είχα ξανανιώσει ποτέ στη ζωή μου. Φανταστείτε πώς νιώθετε όταν ξενυχτάτε κλαίγοντας για κάποιον που σας πλήγωσε, αλλά σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό. Και αυτό το συναίσθημα δεν φεύγει ποτέ πραγματικά» ανέφερε η Audrey που έχασε την 19χρονη αδερφή της.

Δείτε το συγκινητικό βίντεο:

Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου είναι πάντα θλιβερή. Όταν όμως, κάποιος αυτοκτονεί, η θλίψη είναι διαφορετική. «Είναι περισσότερο περίπλοκη και τραυματική. Συνήθως, οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν μια τέτοιου είδους απώλεια χρειάζονται περισσότερη υποστήριξη» αναφέρουν ψυχολόγοι από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ.

Ο κάθε συγγενής αντιμετωπίζει την αυτοκτονία με διαφορετικό τρόπο.
Κάποιοι σοκάρονται. Νιώθουν ένα μούδιασμα, μια ζάλη, όταν το μαθαίνουν.
«Το σοκ τους προστατεύει από ακραίες αντιδράσεις και τους επιτρέπει να λειτουργήσει σχετικά ψύχραιμα» εξηγεί το Πανεπιστήμιο Βόρειας Καρολίνας.
Κάποιοι περνούν αμέσως στο στάδιο της άρνησης. Δεν δέχονται ότι πέθανε κάποιος δικός τους. Με τον καιρό το αποδέχονται και το μυαλό τους είναι περισσότερο έτοιμο να επεξεργαστεί αυτό το γεγονός.
Άλλοι νιώθουν ένοχοι γιατί πιστεύουν ότι θα μπορούσαν να κάνουν κάτι για να τους αποτρέψουν. Μετανιώνουν για πράγματα που τους είχαν πει αλλά και για αυτά που δεν τους είχαν εξομολογηθεί. Μερικοί θυμώνουν γιατί νιώθουν ότι ο θανών τους εγκατέλειψε.
Σε πολλές περιπτώσεις, ο πόνος σωματοποιείται. Έχουν πονοκεφάλους, δεν έχουν όρεξη να φάνε και δεν μπορούν να κοιμηθούν. Αυτές οι αντιδράσεις μπορεί να κρατήσουν για μήνες.
Πολλοί απομονώνονται και συγκρούονται με τους γύρω τους, ενώ παράλληλα δυσκολεύονται και να δημιουργήσουν νέες σχέσεις.
Υπάρχουν όμως, κάποιοι που σταδιακά νιώθουν όλα τα παραπάνω.
Σύμφωνα με τους ψυχολόγους Sheila E. Clark και Robert D. Goldney, αυτοί που μένουν πίσω είναι περισσότερο πιθανό να αναπτύξουν ψυχικές διαταραχές και έντονες καταθλιπτικές αντιδράσεις, ακόμη και αυτοκτονικές τάσεις. 
Είναι πολύ πιθανό να υποφέρουν από μετατραυματικό στρες.
Ξαναθυμούνται στιγμές με τον αποθανόντα, δεν μπορούν να κοιμηθούν και νιώθουν αποκομμένοι από την πραγματικότητα. Τα συμπτώματα αυτά εμφανίζονται τόσο συχνά, που επηρεάζεται όλη η ζωή τους.

Αρκετά συχνά έρχονται αντιμέτωποι με το κοινωνικό στίγμα που ενισχύει και παρατείνει το αίσθημα ντροπής και αυτοκατηγορίας. 
Αν  η κατάσταση δεν ελεγχθεί σε εύλογο χρονικό διάστημα, πρέπει να αναζητήσουν βοήθεια από ψυχολόγους.
Η γραμμή 1018 έχει δημιουργηθεί για άτομα που  σκέφτονται την αυτοκτονία και λειτουργεί σε 24ώρη βάση. Υπάρει επίσης η ΜΕΡΙΜΝΑ (http://www.merimna.org.gr)  στα τηλέφωνα 210 6463622 (Αθήνα) και 2310510010 (Θεσσαλονίκη).

Διαβάστε επίσης: Ο εγκέφαλος λειτουργεί διαφορετικά στους ανθρώπους που πάσχουν από κατάθλιψη. Οι 4 διαφορετικοί τύποι της κατάθλιψης