Θυμός στην εφηβεία. Μια κρίση για την οποία κανείς δεν είναι προετοιμασμένος. Πώς πρέπει να τον διαχειριστούν οι γονείς

Η εφηβεία είναι μια δύσκολη φάση στη ζωή τόσο για τον ίδιο τον έφηβο όσο και για τους γονείς του.
Χαρακτηρίζεται από εκρήξεις θυμού, απομόνωση, λεκτική βία.
Σε ακραίες περιπτώσεις, οι έφηβοι εκδηλώνουν παραβατική ή ακόμα και αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, με την οποία πιστεύουν ότι τιμωρούν τους γονείς τους με τους οποίους είναι σε καθημερινή σύγκρουση.
Τα αίτια 
Ο θυμός στην εφηβεία έχει πολλές αιτίες. Η πιο κοινή είναι οι ορμονικές αλλαγές που συμβαίνουν στον έφηβο, οι οποίες δημιουργούν διαταραχές στην συμπεριφορά και την διάθεση του.
Άλλη αιτία είναι η προσωπικότητα του παιδιού, καθώς είναι μια περίοδος κατά την οποία ο έφηβος αναζητά την ταυτότητα του και θέλει να ανεξαρτητοποιηθεί και να βρει τον χώρο του και την θέση του μέσα στην οικογένεια, την παρέα και γενικά στο περιβάλλον του.
Ο θυμός μπορεί να οφείλεται και στην ίδια την οικογένεια.
Αν, για παράδειγμα, ένα παιδί έχει μεγαλώσει σε οικογένεια όπου οι γονείς έλυναν τις διαφωνίες τους με καυγάδες και φωνές, έτσι και ο έφηβος θα εκφράσει με θυμό τα θέλω και τις απαιτήσεις του.
Επίσης, το στρες και η πίεση που βιώνουν οι έφηβοι με τις συνεχώς αυξανόμενες απαιτήσεις, προκαλεί το θυμό ως μέσο αποσυμπίεσης.
Όποια και εάν είναι η αιτία που τον πυροδοτεί, είναι απόλυτα φυσιολογικό συναίσθημα. Αν όμως επηρεάζει υπερβολικά αρνητικά την καθημερινότητά του, μπορεί να κρύβονται από πίσω παθολογικά αίτια και χρειάζεται βοήθεια ειδικού.
Το σημαντικό είναι οι γονείς να μπορούν να βοηθήσουν τους έφηβους να μάθουν να διαχειρίζονται το θυμό τους.

Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς
Αρχικά οι γονείς θα πρέπει να δείχνουν κατανόηση και να μην φθάνουν τις καταστάσεις στα άκρα.
Σε ένα ξέσπασμα θυμού, οι γονείς συνήθως απαντούν έντονα για να επιβληθούν και να ισχυροποιήσουν την θέση τους. Λάθος. Αυτή η συμπεριφορά μπορεί να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα, καθώς συνεχίζουν τον καυγά και δίνουν αφορμή στο παιδί για νέα επίθεση.
Αντίθετα, σύμφωνα με τους ειδικούς, εκείνο που θα βοηθήσει, είναι οι γονείς να  δείξουν ανοχή και να ακούσουν το παιδί τους.
Μια καλή μέθοδος είναι να αποστασιοποιηθούν και να μεταθέσουν τη συζήτηση για κάποια άλλη στιγμή που θα είναι πιο ήρεμα τα πράγματα. Η φράση, “θα τα πούμε σε λίγο, μόλις ηρεμήσουμες”, μπορεί να είναι λυτρωτική ή έστω να σώσει από τα χειρότερα.
Καλό είναι οι γονείς να ακούν τα παιδιά τους, να τους επιτρέπουν να εκφράσουν την άποψή τους χωρίς να τους διακόπτουν και να απαντούν ήρεμα και με επιχειρήματα ή ακόμα και να διαπραγματεύονται τις τυχόν απαιτήσεις του εφήβου για έξοδο ή χρήματα, που είναι συνηθισμένες αιτίες καυγά.
Θα πρέπει να υπάρχει καλή επικοινωνία ανάμεσα στους γονείς και τον έφηβο, αλλά και να τηρούνται σαφή όρια στην σχέση τους.

Θετικό είναι οι γονείς να εκφράζουν στο παιδί τα συναισθήματα τους και πως νιώθουν για την συμπεριφορά του, χωρίς όμως να του δημιουργούν ενοχές.
Όταν η επιθετικότητα μετατρέπεται σε βία, οι γονείς πρέπει να εξηγήσουν ότι είναι απαράδεκτη και να φύγουν μακριά του μέχρι να ηρεμήσει.
Ωστόσο, εάν η κατάσταση γίνεται ανεξέλεγκτη, ή ο νέος απομονώνεται, δεν έχει φίλους, αδιαφορεί κλπ., τότε η βοήθεια του ψυχολόγου είναι απαραίτητη.
Προσοχή, ο ψυχολόγος δεν βοηθά μόνο τους έφηβους αλλά δίνει καθοριστικές συμβουλές και στους γονείς για να διαχειριστούν την κατάσταση.
Η εφηβεία αργά ή γρήγορα θα περάσει και δεν πρέπει να αφήσει κανένα σημάδι που δεν γιατρεύει ο χρόνος.

Διαβάστε επίσης: Πόσο διαρκεί το σεξ και γιατί το «ένα στα γρήγορα» είναι μύθος