Η ιστορία του «εκρηκτικού» μπικίνι. Απαγορεύτηκε από πολλές χώρες γιατί θεωρήθηκε «αμαρτία»

5 Ιουλίου 1946. Αυτή η μέρα έμεινε χαραγμένη στην ιστορία, καθώς παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το μαγιό μπικίνι σε υπαίθρια επίδειξη μόδας στο Παρίσι.
Κανένας όμως, δεν είχε σκεφτεί ότι αυτό το σχέδιο θα φορεθεί από εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο και ότι θα επικρατούσε έναντι των ολόσωμων μαγιό που φορούσαν μέχρι τότε. 

Ο δημιουργός του πρώτου καυτού μπικίνι, ήταν ο Γάλλος μηχανικός αυτοκινήτων Louis Réard, που είχε αναλάβει να διαχειριστεί το κατάστημα εσωρούχων που διατηρούσε μέχρι τότε η μητέρα του.
Την ίδια περίοδο ο Γάλλος σχεδιαστής Jacques Heim, έφτιαξε επίσης, ένα μαγιό που αποτελούνταν από 2 κομμάτια. Το είχε ονομάσει «Atome», δηλαδή άτομο, το μικρότερο γνωστό σωματίδιο της ύλης. Παρ’ όλα αυτά, το κάτω μέρος ήταν αρκετά μεγάλο και κάλυπτε τον αφαλό των γυναικών.

Ο Louis Réard τελειοποίησε όμως, το σχέδιο που θα γινόταν μόδα για δεκάδες χρόνια. Ο Réard παρατήρησε ότι οι γυναίκες στις παραλίες του St. Tropez προσπαθούσαν να ανεβάσουν λίγο το μαγιό τους για να αποκτήσουν καλύτερο μαύρισμα. Τότε εμπνεύστηκε ένα μίνιμαλ σχέδιο που θα κάλυπτε μόνο τα βασικά. Το πρώτο μαγιό που σχεδίασε αποτελούνταν από 4 κομμάτια υφάσματος με το μοτίβο εφημερίδας.

O Réard δυσκολεύτηκε πολύ να βρει μοντέλο που θα δεχόταν εκείνη την εποχή να βγει έξω με τόσο λίγο ύφασμα να καλύπτει τα «επίμαχα» σημεία. Σε όποιο μοντέλο απευθυνόταν, εκείνο αρνούνταν, καθώς φοβόταν την κοινωνική κατακραυγή.
Τη λύση έδωσε η 19χρονη Γαλλίδα Micheline Bernardini, που μέχρι τότε ήταν μία από τις γυμνές χορεύτριες στο καζίνο του Παρισιού. Έβαλε το μαγιό που αποτελούνταν από τα δυο κομμάτια και περπάτησε μπροστά στο κοινό στη δημόσια πισίνα στο Παρίσι στην Piscine Molitor. Ήταν η μοναδική που δέχτηκε να το φορέσει δημοσίως και αυτό της εξασφάλισε μια θέση στην ιστορία.
Η Bernardini κρατούσε στο χέρι της ένα σπιρτόκουτο, θέλοντας να δείξει ότι το μπικίνι ήταν τόσο μικρό που μπορούσε να χωρέσει ακόμη και σε ένα τόσο μικρό κουτί.

Ο Réard εμπνεύστηκε την ονομασία «μπικίνι» από την Ατόλη Μπικίνι που ανήκει στο σύμπλεγμα νήσων Μάρσαλ στον Ειρηνικό Ωκεανό. Λίγες μέρες πριν από την παρουσίαση του μαγιό, είχε ξεκινήσει στη νήσο το αμερικανικό πρόγραμμα θερμοπυρηνικών εκρήξεων. Από το 1946 μέχρι το 1958 έγιναν στην περιοχή των νήσων Μάρσαλ 66 δοκιμές ατομικών βομβών ή βομβών υδρογόνου.
O σχεδιαστής πίστευε ότι η δημιουργία του θα είχε αντίστοιχες «εκρηκτικές» επιπτώσεις στην κοινωνία και στις αντιδράσεις του ανδρικού κοινού, όπως και οι δοκιμαστικές ρίψεις ατομικών βομβών στις ατόλες του Ειρηνικού.
Το σχέδιο του σόκαρε του δημοσιογράφους και τα Μέσα Ενημέρωσης γιατί ήταν το πρώτο μαγιό που δεν κάλυπτε τον αφαλό.

Εκείνη την περίοδο ξέσπασε ένας ανταγωνισμός ανάμεσα στον Jacques Heim που είχε φτιάξει το «Atome» και στον Réard. Ο Heim άρχισε να διαφημίζει το μαγιό του ως «το μικρότερο μαγιό στον κόσμο». Τότε ο Réard αντεπιτέθηκε με ένα χιουμοριστικό διαφημιστικό που έλεγε ότι το μπικίνι είναι «μικρότερο από το μικρότερο μαγιό στον κόσμο».
Ένα άλλο διαφημιστικό του έλεγε ότι το μπίκινι δεν είναι αυθεντικό αν δεν μπορεί να περαστεί μέσα από μια βέρα.

Παρ’ όλα αυτά, χρειάστηκε τουλάχιστον 15 χρόνια για να γίνει αποδεκτό από την κοινωνία και να φορεθεί από τις γυναίκες. Φοριόταν μόνο από μερικές Ευρωπαίες από την ανώτατη τάξη.
Το μπικίνι πέρασε από «40 κύματα» για να γίνει μόδα. Αρχικά, απαγορεύτηκε στις ακτές της Γαλλίας, στην Ισπανία, στο Βέλγιο και στην Ιταλία, καθώς και στην Πορτογαλία και στην Αυστραλία και σε μερικά κράτη των Ηνωμένων Πολιτειών.
Το 1951, έγινε ο πρώτος παγκόσμιος διαγωνισμός ομορφιάς στον οποίο φορέθηκε το μπικίνι. Όταν όμως, η νικήτρια του διαγωνισμού από τη Σουηδία, Kiki Håkansson, πήγε να πάρει το στέμμα της φορώντας το μπικίνι, οι εκπρόσωποι χωρών με μεγάλη θρησκευτική παράδοση απειλούσαν ότι θα αποσυρθούν.
Πάπα Πήτερ ΧΙΙ της Καθολικής Εκκλησίας το είχε διακηρύξει ως κάτι το αμαρτωλό. Μετά από αυτή τη διαμάχη το μπικίνι απαγορεύτηκε από εκδηλώσεις ομορφιάς σε όλο τον κόσμο.
Δημοσιεύματα έγραφαν ότι οι κοπέλες που φοράνε μπικίνι είναι «απερίσκεπτες» και ότι όσες έχουν «αξιοπρέπεια και καλούς τρόπους δεν θα επέλεγαν ποτέ να το φορέσουν».

Παρ’ όλα αυτά, υπήρχαν και κάποιοι υποστηρικτές. Το μαγιό άρχισε να γίνεται περισσότερο αποδεκτό σε διάφορα μέρη της Ευρώπης, όταν η Brigitte Bardot φωτογραφήθηκε με το μπικίνι στο Φεστιβάλ Καννών το 1953.
Στα τέλη της δεκαετίας του 50, το μπικίνι εμφανιζόταν σε όλο και περισσότερες ταινίες από ηθοποιούς που ήταν πρότυπα ομορφιάς για την εποχή τους, όπως όπως η Anita Ekberg and Sophia Loren. Τότε βγήκε και το τραγούδι «Itsy Bitsy Teeny Weeny Yellow Polka Dot Bikini» που ερμήνευσε η ηθοποιός Ανέτ Φουνιτσέλο στην ταινία «Beach Party».
Ο κόσμος ήταν πια έτοιμος να αποδεχτεί το ακάλυπτο σώμα και να ξεπεράσει τα συντηρητικά κοινωνικά ήθη.

Δείτε το βίντεο με την εξέλιξη του μαγιό από τη δεκαετία του 1910 μέχρι σήμερα: 

Διαβάστε επίσης: Πώς να καταπολεμήσετε την κυτταρίτιδα σύμφωνα με τους ειδικούς του 1960. Κι όμως κάτι ήξεραν

Διαβάστε επίσης: Απίθανες και επικίνδυνες συσκευές ομορφιάς. Υπόσχονταν ίσια μύτη, λακκάκια και νεανικό δέρμα χωρίς ρυτίδες