Καβγάδες μπροστά στα παιδιά. Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς που «μένουν μαζί για το παιδί»

Γράφει ο παιδοψυχίατρος Μιχάλης Μάντζαρης

Πολλές φορές όταν δύο γονείς τσακώνονται, ακούγεται η φράση «όχι μπροστά στο παιδί».
Τα παιδιά όμως ακούνε τα πάντα λένε οι ειδικοί, ακόμη και δεν είναι μπροστά στο καβγά.
Όταν η κρίση στη σχέση φαίνεται μη αναστρέψιμη, η ύπαρξη των παιδιών καθιστά δυσκολότερη την οποιαδήποτε απόφαση.

Το «VfL» ζήτησε από τον παιδιοψυχίατρο Μιχάλη Μάντζαρη, να εξηγήσει πως προσλαμβάνουν τα παιδιά αυτές τις εντάσεις και τι πρέπει να προσέχουν οι γονείς.

– Καβγάδες μέσα στο σπίτι. Ισχύει η φράση: «Όχι μπροστά στο παιδί»;

Ναι, φυσικά. Αν οι ενήλικες έχουν να λύσουν προβλήματα, καλό είναι να μην τα λύσουν διαμέσου και μπροστά στα παιδιά.

Βεβαίως, το «όχι μπροστά στα παιδιά», δεν σημαίνει ότι επειδή δεν βλέπουν τα παιδιά, μπορεί και και να μην ακούνε.
Πολλές φορές,το «όχι μπροστά στα παιδιά», μπορεί να είναι ότι φωνάζουμε μεν, αλλά το παιδί βρίσκεται στο διπλανό δωμάτιο και ακούει.
Βέβαια, υπάρχει και ο εξής κίνδυνος.
Σε ένα σπίτι όπου υπάρχουν έντονες διαμάχες και καβγάδες, να φαίνονται όλα καλά, ενώ δεν είναι.
Τότε, στο παιδί υπάρχει ο κίνδυνος να περνά διπλό μήνυμα, που το μπερδεύει πάρα πολύ.

Κάποιες φορές, όταν τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά, είναι προτιμότερο να ειπωθεί στο παιδί με ηρεμία, η δυσκολία της κατάστασης.
Είναι καλύτερο από το προφασίζονται οι γονείς ότι. όλα λειτουργούν πάρα πολύ καλά.
Και αυτό, δηλαδή μια συμπεριφορά ανειλικρινής, έχει σημαντική επίδραση στο παιδί – υπάρχει δυσκολία μετά να εμπιστευθεί.
Το προτιμότερο είναι να ακολουθηθεί μια ώριμη οδός ανάμεσα στους μεγάλους.
Να αναγνωρίσουν τα θέματα, να δουν τις δυνατότητες επανόρθωσης ή τις διεξόδους που έχουν και γι΄αυτές να ενημερώσουν τα παιδιά.
Ανάλογα όμως με την ηλικιακή φάση και αυτό που μπορούν να αντέξουν τα παιδιά.

– Εδώ υπάρχει η περίφημη

φάση: «Μένουμε μαζί για τα παιδιά».

Ναι και μπορεί να σημαίνει διάφορα άλλα.
Νομίζω ότι τα παιδιά καταλαβαίνουν πάρα πολύ καλά, πως είναι οι σχέσεις των γονιών. Βεβαίως, είναι πάρα πολύ σημαντικό να

υπάρχει καλή σχέση του γονεϊκού ζευγαριού.
Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα καλή σχέση μαζί.
Αν είναι άνθρωποι που έχουν αποφασίσει να χωρίσουν, μπορεί να διατηρήσουν καλή σχέση όντας χωρισμένοι και αυτό να επιδρά εξαιρετικά ευεργετικά στα παιδιά τους.

Από την άλλη μπορεί να παραμένουν δύο άνθρωποι μαζί, λέγοντας ότι «μένουμε για τα παιδιά», αλλά κάτι τέτοιο να έχει αρνητική επίδραση.
Τα παιδιά διαπιστώνουν ότ,ι δεν πρόκειται για καλή σχέση του γονεϊκού ζεύγους που λειτουργεί, αλλά είναι κάτι ψεύτικο, υποκριτικό.
Κάτι που αισθάνονται ότι δεν τους λέγεται με ειλικρίνεια.
Και ξαναλέω: αυτό είναι η βάση της εμπιστοσύνης.

– Άρα το κυρίαρχο ζήτημα είναι η διαχείριση των παιδιών. Διότι, ακόμη, κάποιοι άνθρωποι δυσκολεύονται να ρυθμίσουν τη ζωή τους. Όλα, κατά περίπτωση.

Φυσικά η παράμετρος της διαχείρισης των παιδιών, είναι πολύ σημαντική στον χωρισμό των γονιών.
Ακόμη κι αν μεταξύ τους τα πράγματα είναι πάρα πολύ άσχημα, εκείνο που θα τους ενώνει για πάντα είναι ότ,ι θα είναι γονείς αυτών των παιδιών.
Ο γονεϊκός ρόλος δεν παύει με ένα χωρισμό. Συνεχίζεται.
Και το πώς θα το συνεχίσουν, είναι κάτι που χρειάζεται να το δουν μαζί και να το διευθετήσουν με τον ωριμότερο δυνατό τρόπο, ακόμη κι αν οι μεταξύ τους σχέσεις είναι πάρα πολύ άσχημες.

Διαβάστε επίσης: Ποιες συνήθειες των εφήβων συνδέονται με τα αυξημένα ποσοστά παχυσαρκίας στην Ελλάδα;