Πώς διαμορφώνεται ο χαρακτήρας των σκύλων. Τα λάθη των ιδιοκτητών που μπορεί να τους κάνουν επικίνδυνους

Λίγο μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, ο κόσμος θεωρούσε ότι ο πιο επιθετικός σκύλος είναι ο Γερμανικός Ποιμενικός. Στη δεκαετία του 90, η αντίληψη αυτή άλλαξε και τον τίτλο των πιο επιθετικών σκύλων πήραν τα Doberman και τα Rottweiler. Λίγο αργότερα, ο φόβος και ο τρόμος έγιναν τα Pit Bull. 

Οι ειδικοί εξηγούν ότι αυτό ίσως οφείλεται στη δημοσιοποίηση μεμονωμένων περιστατικών που ενοχοποίησαν αυτές τις ράτσες, αλλά και στη λάθος εκπαίδευση και μεταχείριση των σκύλων.
Παρόλο που η κάθε ράτσα έχει κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά,όπως για παράδειγμα ότι τα κυνηγόσκυλα είναι καλοί κυνηγοί, ο κάθε σκύλος έχει το δικό του χαρακτήρα. Ο χαρακτήρας του διαμορφώνεται ανάλογα με τις συνθήκες που βιώνει, το περιβάλλον και την εκπαίδευσή του. Κανένας σκύλος δεν γεννιέται επικίνδυνος.
Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη επικίνδυνη ράτσα, καθώς όλες οι ράτσες μπορούν να αναπτύξουν επιθετική συμπεριφορά, ακόμα και οι μικρόσωμες.

Μεγάλο ρόλο στην εμφάνιση επιθετικότητας ενός σκύλου είναι η λάθος εκπαίδευση.
Ο σκύλος πρέπει να εκπαιδεύεται από την ηλικία των 2 μηνών.
Ο ιδιοκτήτης πρέπει να βρει έναν τρόπο επικοινωνίας με τον σκύλο του και παρόλο που φαίνεται περίεργο πρέπει να έχουν χημεία.
Για παράδειγμα, όταν ένας σκύλος είναι από μόνος του υπερκινητικός και κυριαρχικός, θα προσπαθήσει να επιβληθεί στο αφεντικό του. Αν ο ιδιοκτήτης δεν μπορέσει να του επιβληθεί, ο σκύλος θα γίνει ανεξέλεγκτος.
Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να χρησιμοποιήσει βία για να μπορέσει να τον κουμαντάρει, αλλά ούτε και το αντίθετο, να είναι δηλαδή πολύ ανεκτικός. Η εκπαίδευση του είναι πολύ σημαντική και πρέπει να γίνει από εκπαιδευτή που θα χειριστεί κάθε σκύλο με βάση τον χαρακτήρα του.

Παράλληλα, ένας υπερκινητικός σκύλος χρειάζεται συχνή κοινωνικοποίηση. Αν μείνει «φυλακισμένος» σε ένα σπίτι, ενδέχεται να γίνει επιθετικός.
Ακόμη και αν από τη ράτσα του ένας σκύλος θεωρείται φύλακας, πρέπει να λάβει τη σωστή εκπαίδευση, διαφορετικά μπορεί επίσης να γίνει επικίνδυνος. Ο σκύλος πρέπει να εκτονώνεται, να νιώθει χρήσιμος, να μάθει να ακολουθεί τις εντολές του αφεντικού του, αλλά και τι να κάνει σε περίπτωση κινδύνου.
Πολλοί παίρνουν σκυλιά φύλακες και τα αφήνουν δεμένα και ανεκπαίδευτα στην αυλή να προσέχουν το σπίτι. Αυτά τα σκυλιά μπορεί να γίνουν επικίνδυνα τόσο για τους περαστικούς όσο και για τον ιδιοκτήτη.
Τα σκυλιά που καταπιέζονται, είναι παραμελημένα, κλεισμένα σε μικρούς χώρους δεν έχουν πού να διοχετεύσουν την ενέργεια τους. Ακόμη και ένα πρόβλημα υγείας, όπως μια ωτίτιδα, μπορούν να κάνουν τον σκύλο νευρικό.
Ο σκύλος ενδέχεται να κληρονομήσει επιθετικά χαρακτηριστικά, τα οποία όμως μπορούν τιθασευτούν με τη σωστή εκπαίδευση και συμπεριφορά από τον ιδιοκτήτη.

Η επιθετικότητα ενός σκύλου όμως, μπορεί να οφείλεται σε συγκυρία και να μην είναι γενικά επιθετικός. Η ασφάλεια και η επιβίωση είναι δυο από τα βασικότερα ένστικτά του. Έτσι σε περίπτωση που νιώσει ότι απειλείται ή δεν βρίσκει τροφή, μπορεί να αντιδράσει.

Πολλοί σκύλοι έχουν τάσεις επιθετικότητας όταν θέλουν να αναπαραχθούν. Έτσι, όταν βλέπουν άλλους σκύλους αντιδρούν ανταγωνιστικά για να διεκδικήσουν το ταίρι τους. Κτηνίατροι συμβουλεύουν τους ιδιοκτήτες να στειρώσουν τα κατοικίδια τους, σε περίπτωση που παρατηρήσουν τέτοιες συμπεριφορές.

Τα μικρά παιδιά δεν πρέπει να μένουν ποτέ μόνα τους με έναν σκύλο ανεξάρτητα της ράτσας του και του πόσο ήρεμα είναι. Ο λόγος είναι ότι τα παιδιά δεν ξέρουν πώς να χειριστούν έναν σκύλο. Δεν μπορούν να καταλάβουν πότε ενοχλείται, τρομάζει ή πονάει, με αποτέλεσμα να του δημιουργήσουν εκνευρισμό χωρίς να το καταλάβουν.

Διαβάστε επίσης: Παράνομες κυνομαχίες. Πως τα σκυλιά γίνονται φονικές μηχανές για να πλουτίσουν οι ιδιοκτήτες τους

Διαβάστε επίσης: «Άγγελοι», η εθελοντική ομάδα που απελευθερώνει κακοποιημένα σκυλιά και φροντίζει να τιμωρηθούν οι ιδιοκτήτες