Σήμερα η θεαματικότερη βροχή αστεριών του καλοκαιριού. Από που πήραν το όνομα τους οι Περσείδες. Γιατί τις αποκαλούν και «δάκρυα του Αγίου Λαυρεντίου»
Η πιο εντυπωσιακή θερινή βροχή από «πεφταστέρια», θα κορυφωθεί και φέτος στην καρδιά του καλοκαιριού, συγκεκριμένα σήμερα το βράδυ προς τα χαράματα της Τρίτης, στο νυχτερινό ουρανό της χώρας.
Η πανσέληνος στις 15 Αυγούστου κάνει πιο δύσκολη την ορατότητα του φαινομένου εξαιτίας της έντονης λάμψης του φεγγαριού.
Τι είναι οι Περσείδες
Οι Περσείδες είναι βροχή διαττόντων (μετέωρα ή πεφταστέρια όπως είναι κοινώς γνωστά στην παράδοση, τα οποία, σύμφωνα με την λαϊκή δεισιδαιμονία, όταν τα βλέπεις να πέφτουν μπορείς να κάνεις μια ευχή που θα πραγματοποιηθεί). Στην πραγματικότητα δεν είναι αστέρια που «πέφτουν».
Πρόκειται για μικρά κομμάτια (μέχρι και σε μορφή σκόνης) τα οποία είναι απομεινάρια του κομήτη Σουίφτ-Τάτλ (109P/Swift-Tuttle) και όταν εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης με τεράστιες ταχύτητες καίγονται εξαιτίας της τριβής με την ατμόσφαιρα μέσα σε δευτερόλεπτα. Όποια από αυτά είναι αρκετά μεγάλα ώστε να φτάσουν στην επιφάνεια της Γης ονομάζονται μετεωρίτες, ενώ όσα είναι τόσο λαμπρά που φαίνονται να σχίζουν τον ουρανό ονομάζονται βολίδες. Συνήθως στο μέγιστο της βροχής πέφτει ένα μετέωρο το λεπτό. Ονομάζονται Περσείδες, επειδή το ακτινοβόλο σημείο τους προβάλλεται στον αστερισμό Περσέα, φαίνεται δηλαδή σαν να έρχονται από την κατεύθυνση αυτή.
Αναφέρονται παρατηρήσεις των Περσείδων εδώ και περίπου 20 αιώνες, με αρχαιότερη αναφερόμενη από την Άπω Ανατολή. Μία λαϊκή ονομασία της βροχής αυτής σε Ρωμαιοκαθολικές χώρες είναι «Δάκρυα του Αγίου Λαυρεντίου», καθώς στις 10 Αυγούστου τιμάται η μνήμη του μαρτυρίου του.
Η αρχή της βροχής είναι ορατή από τα μέσα Ιουλίου κάθε χρόνο, με την κορύφωση μεταξύ 9 και 14 Αυγούστου, οπότε ο ρυθμός των μετεώρων φθάνει τα 60 και πλέον ανά ώρα. Εξαιτίας της τροχιάς του κομήτη, από την οποία εξαρτάται η θέση του ακτινοβόλου σημείου, οι Περσείδες παρατηρούνται κυρίως να διασχίζουν το Βόρειο Ημισφαίριο της ουράνιας σφαίρας. Όπως συμβαίνει με πολλούς διάττοντες η δυνατότητα παρατήρησης είναι μεγαλύτερη τις ώρες πριν την αυγή, καθώς περισσότεροι από αυτούς παρασύρονται από την πλευρά της Γης που κινείται προς το ρεύμα τους, κάτι που αντιστοιχεί σε τοπικές ώρες μεταξύ μεσάνυχτα και μεσημέρι. Ενώ πολλοί διάττοντες φτάνουν μεταξύ αυγής και μεσημεριού, δεν είναι συνήθως ορατοί λόγω του φωτός του ήλιου. Μπορούμε να δούμε κάποιους και πριν τα μεσάνυχτα, συχνά δημιουργώντας διάπυρες τροχιές καθώς περνάνε από την ατμόσφαιρα, αφήνοντας μεγάλα φωτεινά ίχνη. Το 2009, ο μέγιστος Ζενίθιος Ωριαίος Ρυθμός προβλέφθηκε σε περίπου 120.
