Πού βρίσκεται το «Άγιο Γάλας»; Είναι από τα αρχαιότερα και πιο εντυπωσιακά σπήλαια στην Ελλάδα. Δείτε το σε βίντεο

Το σπήλαιο του Αγίου Γάλακτος στη Χίο, είναι σύμπλεγμα 3 σπηλαίων και εκτείνεται σε βάθος 220 περίπου μέτρων.

Πρόκειται για ένα από τα αρχαιότερα σπήλαια στην Ελλάδα, με εντυπωσιακή μορφολογία.
Οι επισκέπτες, κατά την ξενάγηση, θα δουν θαλάμους, διαμερίσματα, παράθυρα, διαδρόμους, εξώστες, λαγούμια, γέφυρες και αίθουσες με σχηματισμούς από σταλακτίτες.
Στο εσωτερικό του σπηλαίου η θερμοκρασία παραμένει δροσερή όλους τους μήνες του χρόνου. Κυμαίνεται από 12^ο C μέχρι και 17,5^ο C.

Ο θρύλος

Σύμφωνα με το θρύλο, το σπήλαιο πήρε το όνομα «Άγιο Γάλας», από έναν βασιλιά του Βυζαντίου.
Όπως λέγεται, η κόρη του βασιλιά είχε λέπρα και ο πατέρας της την εξόρισε στη Βόρειο-Δυτική Χίο.
Η λεπρή κοπέλα βρήκε καταφύγιο σε μια σπηλιά. Τρία χρόνια αργότερα, ο πατέρας της μετάνιωσε για την απόφασή του και ζήτησε την κόρη του πίσω κι ας ήταν παραμορφωμένη λόγω της ασθένειάς της.
Έτσι, έστειλε καράβι με απεσταλμένους που είχαν εντολή να την φέρουν πίσω.
Με έκπληξη αντίκρισαν την κοπέλα υγιή.
Είχε θεραπευτεί από το νερό που έτρεχε από τη σπηλιά.
Τότε, ο βασιλιάς αποφάσισε να χτίσει μια εκκλησία κοντά στο μέρος που θεραπεύτηκε η κόρη του.
Οι εργάτες ξεκινούσαν να χτίσουν την εκκλησία, αλλά κάθε πρωί έβλεπαν τα εργαλεία τους έξω από τη σπηλιά.
Η εκκλησία χτίσθηκε έξω από τη σπηλιά και πήρε το όνομα «Άγιο Γάλας» από το θεραπευτικό υγρό που έσταζαν οι βράχοι μέσα στη σπηλιά.
Το ίδιο όνομα πήρε και το χωριό που βρισκόταν στην περιοχή και προηγουμένως ονομαζόταν «Άγιος Θαλελαίος».

Δείτε το βίντεο του ©Konstantinos Mil. Anagnostou, με το εντυπωσιακό σπήλαιο «Άγιο Γάλας»:

Η σπηλαιολόγος Άννα Πετρόχειλου που ερεύνησε μεγάλο μέρος του σπηλαίου, μιλάει για σπάνιο μορφολογικό φαινόμενο, λόγω των οροφών και των μαιάνδρων που σχηματίστηκαν με την ορμή του νερού, που ακουμπούσε τον ασβεστόλιθο.

Το 1938 η Βρετανική Αρχαιολογική Σχολή έκανε ανασκαφές, όπως και αργότερα η Εφορεία Παλαιοανθρωπολογίας – Σπηλαιολογίας. Τα ευρήματα των ανασκαφών χρονολογούνται από τη Μέση και Νεότερη Νεολιθική περίοδο (6000-5000 π.Χ.).
Εντοπίστηκαν ευρήματα του 1887, που σημαίνει ότι εκεί βρίσκονταν από τις πρώτες προϊστορικές θέσεις που καταγράφηκαν στον ελλαδικό χώρο.
Σήμερα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Χίου.
Οι σπηλαιολόγοι εξηγούν, ότι ήλαιο χρησιμοποιήθηκε ως ιερό από την Αρχαϊκή ως τη Ρωμαϊκή εποχή.στο εκεί έζησαν άνθρωποι από την πρώιμη Νεολιθική εποχή έως και το 2.700 π.Χ και το σπ
Στη Νεολιθική εποχή ανήκουν αντικείμενα που βρέθηκαν, όπως αγγεία, εργαλεία, θαλασσινά όστρεα, οστά από αρκούδες, αγριόχοιρους, ζαρκάδια, λεοπαρδάλεις, ζώα που έχουν εξαφανιστεί από τη Χίο.
Τα ευρήματα των ανασκαφών ανήκουν σε 2 διαφορετικές ιστορικές περιόδους, γεγονός που δείχνει ότι για ένα χρονικό διάστημα που χωρίζει τις περιόδους, το σπήλαιο δεν κατοικήθηκε.

Διαβάστε επίσης: Το μαγευτικό σπήλαιο στην Ελλάδα, στο οποίο πραγματοποιούνται συναυλίες 60 μέτρα κάτω από τη γη