Δεν είναι κακό να παραμιλάμε, λένε οι επιστήμονες. Ενισχύει τη μνήμη, ηρεμεί και βοηθά στην αυτοσυγκέντρωση

Eπιστήμονες με πειράματα και έρευνες που έκαναν, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι, τα άτομα που μιλούν στον εαυτό τους, διαχειρίζονται καλύτερα το θυμό και ενισχύουν τη μνήμη τους.
Αυτό έκανε και ο Albert Einstein, επαναλαμβάνοντας τις σκέψεις στον εαυτό του, για να τις επεξεργάζεται καλύτερα.
Ακόμη, κάποιοι ποιητές έχουν αναφέρει ότι, πριν μεταφέρουν τις λέξεις στο χαρτί, τις έλεγαν δεκάδες φορές στον εαυτό τους, μέχρι να πετύχουν την επιθυμητή ροή του λόγου.
Οι εργένηδες, είναι άλλη μια κατηγορία ανθρώπων που μιλούν μόνοι τους, ταξινομώντας τις σκέψεις τους.

Η θετική τροφοδοσία του ατόμου προς τον εαυτό του, με τη μορφή μονολόγου, βοηθάει στην αυτοεκτίμηση, την αυτοπεποίθηση και τον έλεγχο του θυμού.

Όταν μια διαφωνία με τον εργοδότη εκνευρίσει τον εργαζόμενο, αντί για λογομαχία και θυμό, οι επιστήμονες προτείνουν την συζήτηση του ατόμου με τον εαυτό του.
Με τον τρόπο αυτό, εκφράζοντας δηλαδή τα συναισθήματά του δυνατά και όχι από μέσα του, ο εγκέφαλος επεξεργάζεται τις πληροφορίες, το άτομο ηρεμεί και σκέφτεται καλύτερα.
Ο προσωπικός μονόλογος μπορεί να φανεί ευεργετικός, όταν υπάρχει δίλημμα.
Ο εγκέφαλος εξετάζει και τις δυο πτυχές του θέματος και καταλήγει ευκολότερα στην απάντηση.
Η έρευνα της ψυχολόγου Palomi Mari-Beffa έδειξε ότι, επιτυγχάνεται και η αυτοσυγκέντρωση μέσα από τη δυνατή ομιλία.
Γι’ αυτό και πολλοί αθλητές, κυρίως τενίστες, όταν βρίσκονται σε κρίσιμη στιγμή του αγώνα, λένε δυνατά τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσουν, για να πετύχουν το στόχο τους.

Ενίσχυση της μνήμης
Ο καθηγητής ψυχολογίας του πανεπιστημίου του Wisconsin, Gary Lypyan, πραγματοποίησε πείραμα με φοιτητές, αποδεικνύοντας πως το να μιλάει κάποιος στον εαυτό του(με δυνατή φωνή), ενισχύει τη μνήμη.
Οι συμμετέχοντες έπρεπε να κοιτάξουν αντικείμενα στην οθόνη του υπολογιστή, όπως π.χ μία μπανάνα ή ένα στυλό.
Στους μισούς ζητήθηκε απλώς να κοιτάξουν τα αντικείμενα και στους υπόλοιπους να πουν δυνατά, τι ήταν αυτό που έβλεπαν.
Σε δεύτερο στάδιο, οι φοιτητές έπρεπε να ονοματίσουν τα αντικείμενα που είδαν.
Οι συμμετέχοντες που είχαν πει δυνατά την ονομασία των αντικειμένων, θυμήθηκαν πολύ πιο γρήγορα τις ονομασίες των πραγμάτων, σε σχέση με εκείνους που απλώς τα κοίταξαν.
Ο Lypyan διαπίστωσε, ότι όταν μια λέξη ειπωθεί δυνατά αποθηκεύεται κατευθείαν στις αναμνήσεις, ενώ στην αντίθετη περίπτωση ο εγκέφαλος δεν συγκρατεί όλες τις πληροφορίες.

Διαβάστε επίσης: Γιατί εκπλήσσονται όσοι ακούν ηχογραφημένη τη φωνή τους; Η εσφαλμένη εντύπωση που έχουν όλοι για το πως ακούγονται