Οι γυναίκες φορούσαν μάσκαρα ήδη από την αρχαία Αίγυπτο. Κάθε πότε πρέπει να την αλλάζουμε και πότε υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης

Σύμφωνα με ψυχολόγους, η μάσκαρα βοηθάει τις γυναίκες να νιώθουν πιο νέες. Αυτό συμβαίνει γιατί μεγαλώνει τις βλεφαρίδες και δίνει την εντύπωση μεγαλύτερων ματιών. Τα μεγάλα μάτια, μαζί με τα απαλά μάγουλα, το μαλακό δέρμα, το μικρό πιγούνι και τη μικρή μύτη, είναι χαρακτηριστικά που σε πολλούς πολιτισμούς έχουν συσχετιστεί με την νεότητα.

Η σύστασή τους

Η μάσκαρα παρασκευάζεται σύμφωνα με περιορισμούς ασφαλείας.
Ανεξαρτήτως εταιρίας, τέσσερα βασικά συστατικά υπάρχουν σε όλες τις μάσκαρες:
– Κερί ή κάποιο έλαιο. Έτσι, επιτυγχάνεται μαλακή σύνθεση και οι βλεφαρίδες γίνονται πιο πυκνές.
– Χρωστικές ουσίες, ώστε να φαίνονται πιο σκούρες οι βλεφαρίδες. Συνήθως, το οξείδιο του σιδήρου και ο άνθρακας έχουν πιο έντονο αποτέλεσμα.
– Πολυμερή, που είναι χημικές ενώσεις με μεγάλα μόρια, που βοηθούν να δημιουργηθεί μια λεπτή μεμβράνη γύρω από τις βλεφαρίδες.
-Συντηρητικά, ώστε να διατηρείται η μάσκαρα περισσότερο καιρό.
Οι περισσότερες έχουν και νερό. Όσο περισσότερο νερό έχουν, τόσο λιγότερο αδιάβροχη σύσταση έχουν. Οι ειδικοί προτείνουν να αποφεύγονται οι αδιάβροχες μάσκαρες, καθώς χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια για να αφαιρεθεί. Οι βλεφαρίδες σπάνε πιο εύκολα.

Πότε είναι επικίνδυνη για τα μάτια;

Η μάσκαρα πρέπει να αντικαθίσταται κάθε 3-4 μήνες από τη στιγμή που ανοίξει, ανεξαρτήτως πόσο προϊόν έχει ακόμη. Το σκοτεινό και υγρό περιβάλλον στο εσωτερικό της συσκευασίας σε συνδυασμό με τις φυσικές εκκρίσεις των ματιών βοηθούν την ανάπτυξη βακτηρίων.
Παράλληλα, όταν η μάσκαρα μένει για ώρες στις βλεφαρίδες εμποδίζει τους θύλακες, προκαλώντας πρήξιμο και πόνο στο μάτι.
Κοκκινίλα, φαγούρα, ακόμη και επιπεφυκίτιδα είναι μερικά από τα προβλήματα που μπορεί να προκληθούν στα μάτια από τη λανθασμένη χρήση της μάσκαρας.
Σε περίπτωση, που υπάρξει κάποια μόλυνση, τα προϊόντα ομορφιάς πρέπει να αντικατασταθούν.
Δεν πρέπει πότε να χρησιμοποιούνται προϊόντα ομορφιάς άλλων γιατί η μόλυνση μπορεί να μεταφερθεί.

Οι ειδικοί προειδοποιούν επίσης, ότι μερικές μάσκαρες περιέχουν θειομερσάλη, ένα επικίνδυνο συντηρητικό που περιέχει υδράργυρο και μπορεί να προκαλέσει δερματίτιδα βλεφάρων, οπότε πρέπει να αποφεύγεται.
Τα προϊόντα ομορφιάς πριν να αγοραστούν, πρέπει να δοκιμάζονται γιατί είναι πιθανό να προκαλέσουν κάποια αλλεργική αντίδραση. Οι γιατροί συμβουλεύουν τις γυναίκες να βάζουν μια μικρή ποσότητα στον αυχένα τους για να τεστάρουν το προϊόν.
Πρέπει επίσης, να ξεβάφονται κάθε βράδυ για να προστατέψουν τα μάτια τους από τις μολύνσεις. Υγρό ντεμακιγιάζ πρέπει να τοποθετείται απαλά με ένα βαμβάκι πάνω στις βλεφαρίδες για μερικά δευτερόλεπτα. Δεν πρέπει να τρίβονται με δύναμη, γιατί σπάνε και πέφτουν.

Η ιστορία

Η μάσκαρα δεν είναι μια σύγχρονη εφεύρεση. Χρησιμοποιείται περισσότερο από 5 χιλιάδες χρόνια.
Στην αρχαία Αίγυπτο, άνδρες και γυναίκες τόνιζαν το περίγραμμα των ματιών τους με μαύρο κολ, που φτιάχνονταν από μόλυβδο και νερό. Το ίδιο υλικό χρησιμοποιούσαν και ως μάσκαρα. Θεωρούσαν ότι έτσι προστάτευαν τη ψυχή από τα κακά πνεύματα.
Παράλληλα, πίστευαν ότι τα μάτια τους φαίνονταν μεγαλύτερα και ότι τα προστάτευαν από τον ήλιο.
Στο κολ προσέθεταν μαλαχίτη, κάρβουνο, αιθάλη, μέλι και νερό.
Σιγά σιγά η χρήση του κολ εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Μετά τη πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας όμως, οι λαοί της ευρωπαϊκής ηπείρου σταμάτησαν να την χρησιμοποιούν. Στη Μέση Ανατολή συνέχισαν να το χρησιμοποιούν για θρησκευτικούς λόγους.
Στη Βικτωριανή εποχή, οι γυναίκες έφτιαχναν ένα μείγμα από άμμο και χυμό μούρων για να κάνουν τις βλεφαρίδες τους πιο έντονες.

Η πρώτη μάσκαρα με την μορφή που έχει σήμερα παρασκευάστηκε τον 19ο αιώνα.
Περιείχε σκόνη άνθρακα αναμεμιγμένη με βαζελίνη. Δημιουργός ήταν ο Eugène Rimmel, ενώ περίπου την ίδια περίοδο ο Thomas Lyle Williams, ο πατέρας της  Maybelline έφτιαξε ένα παρόμοιο προϊόν.
Με τη διάδοση της φωτογραφίας και του κινηματογράφου, το μακιγιάζ διαδόθηκε και πολλές γυναίκες επιδίωκαν να μοιάζουν μεγάλες σταρ όπως η Greta Garbo, η Marlene Dietrich και η Bette Davis.
Κατά τη δεκαετία του 1930 όμως, κυκλοφόρησαν μάσκαρες με επικίνδυνα τοξικά συστατικά, όπως νέφτι, μόλυβδο και ανιλίνη. Γνωστή έγινε η ιστορία μιας γυναίκας με το όνομα Mrs. Brown, που λίγο μετά τη χρήση της μάσκαρας άρχισε να έχει τσούξιμο και κάψιμο στα μάτια. Μέσα σε λίγες ώρες, τα μάτια της είχαν πρηστεί, πονούσαν και έτρεχαν ασταμάτητα δάκρυα. Και δεν ήταν η μοναδική που αντιμετώπισε τέτοια προβλήματα.
Από τη δεκαετία του 1950 όμως, η σύσταση άλλαξε και έγινε πιο ασφαλής για τις γυναίκες.

Διαβάστε επίσης: Γιατί πρέπει να αφαιρείται οπωσδήποτε το μακιγιάζ πριν από τον ύπνο; Ποια προβλήματα προκαλούνται στην επιδερμίδα