«Ξαναβάψτο πάλι! Τι δεν καταλαβαίνεις;». Ο Χρίστος Βασιλόπουλος γράφει για τους μπογιατζήδες της θλίψης και της μουτζούρας

Το άρθρο του Χρίστου Βασιλόπουλου είναι παλιό, αλλά παραμένει επίκαιρο.
Αφορά τους καταστροφείς έργων γκράφιτι, που μουτζουρώνουν διαρκώς καλαίσθητα σχέδια, καλλιτεχνικά έργα, νεοκλασικά κτήρια ή ότι βρουν μπροστά τους.
Μια ματιά στους δρόμους της Αθήνας, πείθει και τους πιο δύσπιστους.

«Ο ιδιοκτήτης του μικρού νεοκλασικού κοντά στο λόφο του Στρέφη (φωτό), ανακαίνισε το σπίτι του πατέρα του για να μείνει ο ίδιος.
Ήξερε ότι διακινδύνευε να γίνει στόχος και τα όμορφα χρώματα, που διάλεξε να προκαλέσουν την οργή των βανδάλων της Αθήνας.
Έβαψε πράσινα τα ξύλινα παντζούρια και διαφορετικό χρώμα τις σοβάτινες επιφάνειες, ώστε να κάνουν αντίθεση με τους κυβόλιθους.
Την επόμενη ημέρα πέρασαν οι μπογιατζήδες της θλίψης και της μουτζούρας, με τα σπρέι στα χέρια.
Αφού έβαψαν ότι βρήκαν στο μικρό δρόμο, έγραψαν πάνω στον τοίχο αυτό που θα τους έδινε την μεγαλύτερη χαρά. «Ξαναβάψτο πάλι».
Με δύο λέξεις είχαν στείλει το μήνυμά τους και προειδοποιούσαν ότι, όποιος αγαπά το ωραίο θα τιμωρείται.
Γιατί; Ίσως επειδή απολαμβάνουν το φόβο που σκορπούν, ίσως αναπνέουν καλύτερα από την διακοπή οξυγόνου που προκαλούν στους άλλους.
Ίσως επειδή οι ίδιοι είναι δυστυχισμένοι και δεν θέλουν να βλέπουν άλλους να προσπαθούν να βγουν από αυτήν την κατάσταση.
Ίσως «θέλουν μόνο θλιμμένους στην γιορτή τους».

Το να σέβεσαι το δημόσιο χώρο στην Ελλάδα είναι μια πικρή και δηλητηριώδης ιστορία. Πολλοί από τους βάνδαλους, κρύβονται πίσω από το θολό ιδεολογικό προφίλ, του δήθεν ανεξάρτητου.
Υποδύονται τους τιμωρούς, που πρώτα καταστρέφουν την ιδιωτική περιουσία με την οποία υποτίθεται διαφωνούν, αλλά εφορμούν με την ίδια μανία εναντίον της δημόσιας περιουσίας που δήθεν προστατεύουν…
Έχουν το ίδιο μίσος και για τα δύο.
Όχι επειδή ξέρουν τι τους γίνεται, αλλά επειδή πρόκειται για ανόητους ανθρώπους, που αντλούν τη δύναμή τους από το σκοτάδι της κερκίδας και την τυφλή  βία.
Φυσικά ταυτίζονται πλήρως με τα αρπακτικά της εξουσίας, που δήθεν καταγγέλλουν, και βυθίζουν στην θλίψη, όσους προσπαθούν να νιώσουν την χαρά της ζωής στο περιβάλλον τους».