Το Μουντιάλ των Κληρικών. Μπαλαδόροι ιερείς, εξέδρα που θυμίζει «εκκλησία» και ο «πάγκος της αμαρτίας» (βίντεο)

Η εθνική Βατικανού
Η μικρότερη εθνική ομάδα ποδοσφαίρου στον κόσμο είναι του Βατικανού.
Η ομάδα που μαζί με τις εθνικές του Μονακό, του Κιριμπάτι, του Παλάου, του Τουβαλού, του Ναουρού και τις Ομόσπονδες Πολιτείες της Μικρονησίας, δεν ανήκουν στη FIFA.
Στο ρόστερ δεν συμμετέχουν ιερείς, αλλά μόνο άνδρες της Ελβετικής Φρουράς και εργαζόμενοι στα μουσεία του κρατιδίου.
Κάτι που σημαίνει ότι είναι διαρκώς απασχολημένοι και δεν έχουν χρόνο για εντατική προπόνηση με ασκήσεις ενδυνάμωσης, τεχνικής, τακτικής, κλπ.
Γι’αυτό πολλές φορές στο γήπεδο οι παίκτες παίζουν το σύστημα «σταυρός», δηλαδή κάνουν ότι να’ναι και μαζί με τους φιλάθλους, κάνουν τον σταυρό τους για να μην φάνε γκολ.
Επίσης, οι άνδρες της ασφάλειας έχουν πάντα πολύ δουλειά, γι’αυτό και δεν κανονίζονται αγώνες με άλλες εθνικές.
Έτσι, η ομάδα όταν μπορεί να συγκεντρωθεί, παίζει συνήθως με τοπικές ομάδες της Ρώμης, από τις οποίες όμως χάνει μονίμως.
Στην πραγματικότητα, η Εθνική Βατικανού έχει παίξει ελάχιστα φιλικά διεθνή παιχνίδια, όπως το 2002 και το 2011 με το Μονακό, όπου στο ένα έφερε Χ και στο δεύτερο έχασε 2 -1.
Έφερε επίσης και μια ισοπαλία με το Σαν Μαρίνο και γνώρισε ταπεινωτική ήττα από την εθνική ομάδα της Παλαιστίνης με 9 -1.
Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, τότε ζητήθηκε από γνωστό Έλληνα προπονητή να αναλάβει την εθνική, ο οποίος όμως δεν δέχτηκε λόγω διαφορετικής… «φιλοσοφίας».
Η Εθνική Βατικανού έχει πάντα την υποστήριξη του εκάστοτε Πάπα, όπως π.χ του Βενέδικτου XVI, που παρακολουθούσε από κοντά αγώνες και προπονήσεις, εμψυχώνοντας τους παίκτες.

Το Μουντιάλ των Κληρικών
Από το 2007 το Βατικανό διοργανώνει το δικό του ποδοσφαιρικό τουρνουά, με την ευλογία του Ποντίφικα.
Η σκέψη ήταν απλή.
Στη Ρώμη βρίσκονται κάθε χρόνο εκατοντάδες κληρικοί από όλον τον κόσμο, που σπουδάζουν ή παρακολουθούν σεμινάρια σε διάφορες σχολές του Βατικανού.
Γιατί π.χ οι ιερείς από χώρες της Νότιας Αμερικής, της Ευρώπης ή της Αφρικής, να μην φτιάξουν την δική τους ομάδα και μεταξύ άλλων δραστηριοτήτων, να παίξουν και λίγη μπάλα;
Έτσι καθιερώθηκε το Clericus Cup (Κύπελλο Κληρικών), δηλαδή ένα μικρό Παγκόσμιο Κύπελλο, που διεξάγεται κάθε χρόνο σε γήπεδο, δίπλα από τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου.
Η ιδέα ενθουσίασε τους ιερείς, τους υπαλλήλους του Βατικανού και τους πιστούς.
Το Clericus Cup έχει πλέον μεγάλη επιτυχία και ήδη διανύει τη δέκατη χρονιά του.

Οι οπαδοί των 16 ομάδων που σχηματίζονται από κάθε γωνιά της γης, παρακολουθούν με αγωνία τα νοκ άουτ παιχνίδια, αλλά και τους διαφορετικούς κανονισμούς που ισχύουν.
Για παράδειγμα, πριν την έναρξη του αγώνα, όλοι οι παίκτες σχηματίζουν ένα κύκλο κρατώντας ο ένας τον άλλον και προσεύχονται.
Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, όταν ένας παίκτης κάνει επικίνδυνο τάκλιν, ο διαιτητής δεν του βγάζει κόκκινη, αλλά μπλε κάρτα.
Τότε ο ποδοσφαιριστής δεν παίρνει το δρόμο για τα αποδυτήρια, αλλά κάθεται για 5 λεπτά στο «πάγκο της αμαρτίας», προκειμένου να ηρεμήσει και να σκεφτεί την πράξη του.
Ο τελικός είναι μεγάλη γιορτή για το Βατικανό και οι αγώνες συναρπαστικοί.
Αν και δεν λείπουν οι πανηγυρισμοί των νικητών, που σηκώνουν το τρόπαιο, ο σκοπός του τουρνουά δεν είναι η νίκη.
Είναι η προώθηση της συμφιλίωσης, της διασκέδασης, της συμπόνοιας, της αγάπης για τη ζωή αλλά και της εντιμότητας του παιχνιδιού, ειδικά μετά το σκάνδαλο Calciopoli.

Σε κάθε αγώνα ο Θεός είναι μαζί τους.
Είναι οι μοναδικές ομάδες στον κόσμο, που όταν o Μεγαλοδύναμος δεν τις βοηθάει και τελικά χάνουν, οι προπονητές δεν μπορούν να πουν την κλασική δικαιολογία «κάναμε πολλά λάθη».
Αφενός γιατί έρχεται σε σύγκρουση με τον «πρόεδρο» που «έχει το αλάθητο», αφετέρου διότι ο πρόεδρος είναι εκπρόσωπος του Θεού επί της γης.
Η εξέδρα της κάθε ομάδας περιγράφεται στην ποδοσφαιρική γλώσσα ως «εκκλησία».
Οι οπαδοί φορούν συνήθως μαύρα, δεν βρίζουν, δεν κάνουν χειρονομίες, δεν ανάβουν καπνογόνα, δεν πίνουν, δεν ρίχνουν λέιζερ στα μάτια παικτών, δεν πετάνε κουτάκια μπύρας στα κεφάλια αντιπάλων και δεν έρχονται στα χέρια με φιλάθλους άλλων ομάδων.
Γι’αυτό στο γήπεδο ποτέ δεν ακούγεται από τα μεγάφωνα η σύσταση: «φίλαθλοι προστατέψτε την ομάδα μας».
Αντίθετα, εκφράζουν πάντα το θαυμασμό τους, όταν βλέπουν έναν παικταρά να «κάνει τα τσαλιμάκια του», αποφεύγοντας πάντως να χαρακτηρίσουν τον ποδοσφαιριστή ως «διάολο», όπως λένε οι απανταχού ποδοσφαιρόφιλοι για τα ταλέντα που ξεχωρίζουν.
Το ένα και μοναδικό σύνθημα που δεν φωνάζουν ποτέ, είναι το διαχρονικό «είναι Θεός, είναι Θεός ο (τάδε)», ή «ομάδα – Θρησκεία – θύρα π.χ 23».
Είναι κάτι που ούτε οι παίκτες θέλουν, αλλά ούτε και η διοίκηση της ομάδας.

Δείτε το βίντεο από το Πρωτάθλημα των Κληρικών

Διαβάστε επίσης: Η πρώτη ελεύθερη πτώση από drone. Βούτηξε στο κενό από ύψος 300 μέτρων (βίντεο)